Historia herbaty

Historia herbaty

Historia herbaty sięga ok. dwóch i pól tysiąca lat przed naszą erą, ale pierwsze pisemne wzmianki pojawiły się w 3 wieku przed nasza erą. Przez wiele lat napój herbaciany traktowany był jako lekarstwo, dopiero w 3 wieku naszej ery zaczęto uprawiać krzewy herbaciane i przetwarzać liście. Do Japonii krzew herbaciany trafił w 8 wieku naszej ery, ale dopiero w 12 wieku rozwinęła się tam kultura picia herbaty i to właśnie w Japonii ceremonia zaparzania i picia herbaty jest najbardziej wyszukana do dnia dzisiejszego. Jest uważana za sztukę kultywowania piękna i oderwania od przyziemnej codzienności.

Do Europy herbata trafia na początku 17 wieku za sprawą holenderskich kupców którzy sprzedają ją do Włoch, Francji , Niemiec i Portugalii. Do Anglii trafia dopiero w drugiej połowie 17 wieku przywieziona przez portugalską księżniczkę żonę króla Karola 2. Oczywiście przez wiele lat jest to napój wyłącznie wyższych sfer. Jedynie w Holandii jest dostępna dla biedniejszego społeczeństwa.

Krzew herbaciany: camelia dwa najpopularniejsze gatunki to camelia sinensis pochodząca z Chin dorastająca 3, 4 metrów i dożywająca 100 lat, oraz camelia assamica pochodząca z assamu osiągająca nawet kilkanaście metrów wysokości i produkująca liście ok. 40 lat. Roślina wymaga ciepła od 10 do 30 stopni, bardzo dużej wilgotności i musi rosnąć na dużych wysokościach. Od 350 do nawet 2500 m nad poziomem morza. Im wyżej tym lepiej.

Herbata zawiera dużo aminokwasów, węglowodanów a przede wszystkim sole mineralne i polifenole

Witaminy z grupy b, pp i w niewielkich ilościach Wit c, ale ułatwia jej wchłanianie. Im bardziej herbata jest przetworzona tym więcej teiny (kofeiny) zawiera.